Luna King's 2012

2012 has been great to me because I have these:

2012 Released Books:

Love Like Crazy (DL)
From Saturn With Love
The Fairy's Love Doctor
My Dream+My Heart=My Homeroom Teacher
Love, Headbutts And Everything Nice
From Storm With Chocolate Kisses
HOTNESS OVERLOAD TRILOGY:
(Sarang Hae, My Honey
Wo Ai Ni, My Darling
Aishiteru, My Baby)
From Uranus With A Flying Book

Readers-slash-friends: thank you sa pagbili at pagbabasa ng mga libro ni Luna King. Nata-touch talaga ako sa lahat ng message, comment at kahit kritisismo niyo sa mga nobela ko. Dahil sa mga libro na `yan, dumami ang kaibigan ko sa katauhan ninyong mga mambabasa na kahit sa Facebook at Twitter ko lang nakilala ay naging malapit na sa puso ko. <3

Gano'n din sa mga co-writers ko na naging mga kaibigan ko na rin. Ibang klaseng feeling talaga kapag ang mga kapwa ko manunulat ay na-a-appreciate din ang mga libro ko. Sana, marami pa kayong makita ko na ng personal. :)

Siyempre, sa mga editors po namin, maraming-maraming salamat po sa walang sawang paggabay at sa walang sawang pagsagot po sa mga kakulitan po namin. Lalong-lalo na po sa pagpapaganda pa ng mga nobela namin. ^___^

Kulang ang salitang "salamat" para ipakita ko po sa inyong lahat kung gaano ako ka-grateful sa inyong lahat. You made my 2012 a blast!


Sa pagsalubong po natin sa bagong taon, sana po ay patuloy niyo pa ring salubungin din ang pagdating ng mga libro ng mga baguhang manunulat.

Luna King's 2013 (hopefully) upcoming books:

Love The Ninja Way
(Sequel to Love, Headbutts And Everything Nice)

I have an excerpt of this novel in my Facebook Note and please do read my blog post entitled "The Next Big Thing" for some trivia regarding this story. Thank you. :)

UNTITLED/UNOFFICIAL Mini-series of 4

“HELLO Band”

Book 1: The Drummer

She seriously liked him. And despite him being a womanizer, she still took a chance on him...

“Mamahalin mo rin ako. Tiwala lang.”

He thought it was just a game. But he realized he was no match against her...

“I can’t wait to hear my parents say I’ve chosen a very wonderful girl to be a part of my life.”

But in the end, he still hurt her...

“Hindi ko dapat pinilit ang sarili ko sa’yo. Ako ang unang nagmahal sa’yo, kaya wala ka dapat kasalanan kung bakit nasasaktan ako ng ganito ngayon. Pero itong ginawa mo, nakakaloko na, eh!”

And she realized it was her who really lost in the game of love.

Book 2: The Guitarist

He fell in love for the first time, but he’s afraid he doesn’t know how to properly love her...

“I want you in my life... Give me time. I don’t want to lose you. So, while I nourish my feelings for you, puwede bang manatili ka sa tabi ko?”

She’s been alone all her life, and she knew exactly how it feels to get attached to someone who’ll just walk away from her in the end...

“Iniwan na ko ng pinakamahalagang tao sa buhay ko. Makakaya kong mawala ka.”

And thus, these two people who couldn’t overcome their own fears walked separate paths, but not without having their hearts broken.

Books 3&4 are... TO BE WRITTEN. XD

(My favorite as of this moment) Independent novel:

     “If you walk away now, I won’t chase you again!”

     Isinugal na niya ang lahat ng pag-asa niya sa bantang iyong para aminin nitong mahal din siya nto. Hindi man kasi nito aminin, nararamdaman niyang tinatablan na ito sa pagpapa-cute niya.

     “Alam mo bang ikaw ang kauna-unahang lalaking nagprotekta sa’kin? Kahit tinataboy mo ko, parati ka pa ring nand’yan para sa’kin. Kahit inaaway mo ko, pinapatahan mo rin naman ako sa huli. At kahit parati mo kong iniinsulto, kapag ibang tao naman ang gumawa sa’kin niyon, nagagalit ka – hoy! Saan ka pupunta?!”

     Ang walanghiya, nilayasan nga siya!

I posted them kasi feeling ko, malapit na silang lumabas. Sana tama ako ng feeling. Hehe. :)

Salamat po sa pagbabasa ng post na `to. Sana po ay abangan niyo po ang mga nobelang nabanggit. *puppy dog eyes* Please?

-Luna King

The Next Big Thing

The Next Big Thing - *cries* thank you for giving me the chance to visit my blog again after what seemed to be eternity! Thank you, `My Nikka, for tagging me on your TNBT.


 1. What is the working title of your next book?
     -Love The Ninja Way

2. Where did the idea come from for the book?
     -The idea came from my editor. Love The Ninja Way is the sequel to my novel Love, Headbutts And Everything Nice. This book was supposed to be a stand-alone novel because I have issues with writing sequels. HAHA! She texted me and asked me to write a story for this particular couple. Actually, it was also her who suggested me to pair them up.

3. What genre does your book fall under?
     -Romantic... well, I wanted to say it's a rom-com but I don't want the readers to get their hopes high only to be disappointed in the end. LOL.

4. What actors would you choose to play the part of your characters in a movie rendition?
     -I prefer two-D characters. Actually, my visual inspirations for this story are Yahiro Saiga and Megumi Yamamoto from the anime/manga Special A. But if I really have to choose people from the real world *chuckles* I'd pick Ashely Greene and Jackson Rathbone. :P *Team Alice-Jasper forever!*

5. What is the one-sentence synopsis of your book?
     -A HUGE misunderstanding pushed the heroine to mess up the hero's life but along the way, she discovered his gentle side, one by one until she fell in love with him.

6. Will your book be self-published or represented by an agency?
     -It will be published under Precious Hearts Romances.

7. How long did it take you to write the first draft of the manuscript?
     -A week, I guess.

8. What other books would you compare this story to within your genre?
     -Er... is it acceptable if I say I could compare this story to shoujo mangas? This book is light, mushy with a little bit of drama. Love The Ninja Way is kinda "makulit."

9. Who or what inspired you to write this book?
     -Again, my editor. :) After reading her text message, ideas suddenly flowed inside my head. If it wasn't for her, I would have never written a sequel for Love, Headbutts And Everything Nice.

10. What else about the book might pique the reader's interest?
     -The title? Hehe. Find out how on earth did the ninjas are involved in this novel! :)

Tagging: Pearl Hermosa, Tyra, Jelaine Alber, Ate MK Sapida

When LK Falls In Love... With Her Novel!

Warning: Ang post na ito ay naglalaman ng mga kayabangan ko bilang isang ina ng mga tauhang nilikha ko. Kung ayaw mong maumay sa pagra-rant ko tungkol sa nobela ko, ahm, tambay ka na lang sa ibang blog.

-I'm so in love with my latest approved manuscript. Hindi dahil maganda ang story niya, kundi dahil sa maturity ng characters at sa naging mga kabayaran ng mga pagkakamali nila sa nakaraan na tumugma sa kasalukuyan nila. Gusto ko rin ang naging pacing ng istorya. Pakiramdam ko, nandoon ako kasama nila at sinusulat ko lang ang mga nakikita ko. Naging sobrang attached ako sa story at sa mga tauhan.

Siguro, `yong mga nagbabasa ng books ko, napansin na na mahilig ako sa good guys. `Yong mga hero ko ang parating naghahabol at nasasaktan. Masuwerte `yong mga heroine nila dahil hindi nila kelangan maghabol masyado, at ang kelangan lang nila ay ma-realize ang feelings nila. So, naisipan kong magsulat ng story na ang heroine naman ang naghahabol sa hero. Fortunately, `yong dalawang nobela ko na gano'n ang plot, pumasa naman agad. `Yong isang heroine, sobrang kulit at sobrang arte talaga dahil todo papansin talaga siya, `Yong pangalawa naman, "cold" pero siya pa rin ang unang na-in love. Nag-aalala ako na baka maging annoying sila para sa mga readers, dahil as a reader, ayoko rin ng nakakainis na heroine. Pero kahit nag-aalala ako, nabuo pa rin ang konsepto ng pangatlong nobela ko na ang babae ang naghahabol - at `yon nga ang paborito kong story ngayon.

A short introduction to the lead characters:
In this book, *sigh* iyakin ang heroine, makulit, matigas ang ulo at manipulative. Masasabi kong she's not the usual heroine I had in the past simply because she's not beautiful. While the hero was a JERK, a TOTAL one. I guess he's not the Luna-ish type of guy. Alangan talaga ako sa pairing na ito kaya hindi ko in-expect na ma-a-approve siya.

Let's talk about the pacing of the story. In the first part, makikita kung gaano kagusto ni heroine si hero, at maja-justify naman (I think) ang pagkagusto niyang `yon kahit iyakin siya. Dito rin masisilip ng mga mambabasa ang pangit niyang nakaraan. Nandito rin ang clues ng magiging conflict, at introduction ng female antagonist na mabait. Oo, kontrabida ang dating niya sa heroine pero she's nice.

In the middle part, mejo lalaki ang role ni kontrabida-but-nice girl dahil pagseselosan na siya ni heroine. Very typical for a novel, right? Kaya in-skip ko agad ang part na `to dahil hindi naman ito ang conflict. Ang mahalaga talaga sa parteng ito ng nobela ay ang huling sugal ni heroine, bago niya isinuko si hero. Revelation stage ito dahil dito na nagkaalam kung bakit todo-iwas si hero kay heroine. I cried while writing this part. Again, this isn't heavy drama. Mababaw lang talaga ang nagsusulat.

In the last part, each character's emotion was so heavy. Sa totoo lang, ilang gabi kong binuno ang pagsusulat sa huling bahagi dahil gusto ko, may feelings kapag isinulat ko na ang mada-drama nilang linya. I was so thankful sa flaw ng utak ko habang sinusulat ko `to. The feelings were so intense, the lines were dramatic, the scenes were painful. But then again, mababaw ang nagsusulat. As in mag-away lang ang mga bida sa nababasa ko, naiiyak na ko. Kaya kaunting problema lang ng mga tauhan ko, iniiyakan ko rin. Pero sana, ma-convey ko rin sa readers ang mga naramdaman ko habang sinusulat ko `to kapag nabasa na nila `yon.

Is love really enough to heal a broken heart? Is loving him enough to forgive people who had hurt you badly in the past? Would you stay in love with the person who had caused you an ugly scar?

Ah, such questions I justified so damn hard in the story. Just to make myself clear, this is not a heavy drama. I won't even call it a drama. It's just... touching, I guess.

Sana ma-released agad ito. At sana, magustuhan ng mga mambabasa. ^____^

PS: Dapat magsusulat ako ng nobela. Eh nabasa ko sa group ng klase ko na dalawang batas ang kelangan naming aralin para sa major subject namin sa Monday. Nawala ang drive kong magsulat dahil binasa ko ang dalawang batas na `yon. Naging estudyante mode ako bigla kaya nag-blog ako, para bumalik ang manunulat sa akin.

Napansin niyo? Wala akong "haha" o "hehe" sa post na `to. `Yon ay dahil ramdam ko pa rin ang kalungkutan sa nobelang nabanggit ko. I really love this novel. At ang yabang ko talaga sa post na `to. Patawad. Minsan lang naman akong matuwa ng ganito sa mga nobela ko. Pagbigyan na ang batang ilang beses bumida sa mga masasakit na blog.

-Luna King

Wow...

Whew! I still can't believe it's approved.

There was this manuscript that I was supposed to pass last August pa. I really wanted to right it na, but my drive vanished into thin air. May manuscripts akong inuna na hindi ko kasi maalis sa isip ko. September came and na-pressure na talaga ako. I tried writing the story na kahit hindi ko feel ang mga scenes. Eh dahil hindi ko talaga gusto, I stopped writing it and I started another manuscript na lang. No'ng nagpunta ako sa office last October, my editor asked me: "Wala na bang kasunod?"

Oh my gulay! Lalo akong na-pressure. Nanood ako ng sandamakmak na anime at nagbasa ng manga sa desperasyon kong maka-quota ng kilig. Eh nawili ako sa kakanood na wala naman akong naisulat. Until I watched this certain music video. I got really inspired, kaya nasulat ko ang manuscript in three days. Mabilis kasi ginamit ko rin ung ilang scene na okay naman dun sa nauna.

Pero I was worried pa rin kasi 32k uli siya, at ang dami niyang conflict. Iniisip ko na baka may loopholes na makita dahil ako nga mismo, naguluhan sa mga pinagsususulat ko. In-e-expect ko na lang talagang for revision siya kaya nga binasa ko uli siya, para alam ko na gagawin ko if ever ngang revise siya. For me rin kasi, hindi siya sing ganda nung mga nauna. I even think the story is lame, though there is a certain scene there that made me pound my table with my hands because it was kinda "nakakakilig." Awts. I didn't mean to brag about it. Gomen.

And yesterday, habang nagsa-sound trip ako sa labas ng bahay, I received a text from my editor saying that my manuscript is approved. I was shocked because I didn't expect it to be straight A. At hindi pinabawasan ang word count. God, thank You. Ayun lang talaga nasabi ko, salamat.

-Luna King

Uranus And Firah

-Hindi ko sure kung Villaruz ba surname nina Uranus at Jupy. Haha. Napaka-ulyanin ko talaga.

Anyway, ito ang first page ng From Uranus With A Flying Book:

     Ito na ang huling sequel-sequel-an ng aking From Saturn With Love. Ho-ho. Hindi ko alam kung may mga nakakapansin sa character ni Kuya Uranus, ang kapatid ni Jupy. Pero ginawan ko pa rin siya ng story kasi peyborit ko siya. In fact, nauna ko pang matapos ang storyline niya kaysa sa love story nina Storm at Rain. Nahuli ko lang siyang isulat dahil may ibang MS akong inuna. Anyway, heto na siya. Tenen!

     Salamat ng marami sa editor kong si Ma’am Lyn na super tiyaga sa pagpapaganda ng mga novels ko. Lalo na rito kay Uranus dahil ultimo kaliit-liitang detalye ay talagang binusisi ni Ma’am Lyn. J

     Special mention ko nga rin pala ang mga kaklase kong sina Karen Singh (iyong surname mong totoo, di ko matandaan! Patawad!), Jovel Bautista, Ruby Jean Ricafranca, at Florence Ambrocio. Sobrang na-touch talaga ako nang i-post niyo ang picture niyo with my second novel sa wall ng FB ko no’ng birthday ko. Alam kong hindi tayo gaanong close dahil medyo lutang ako kaya talagang nagulat na na-touch ako sa suporta niyo. Thank you, really.

     Pakaway din sa mga FB friends ko na member din ng SMP: Nica Manjares, Ellaisa Joy Manjares (ayan, ang bait ng sis mong si Nica dahil pinabati ka rin niya sa’kin. He-he), Gladys Ann Abonales, Judy Anne Miranda, Cee Adove, Jennie Olaguer, Roch Garcia, Zul-chan, Esme S. Caputol, Esiuol Montevedra Locraix, Dette Untalan at Nuelia Vollet (Hu U? Haha). Ayan, continue supporting my novels, wah? Nya-ha-ha.

     At hi rin pala sa mga Ate sa outlet ng PPC sa SM Marilao. Ang babait niyo po. Promise, sa susunod, tatanungin ko na name niyo. Hi-hi.

Nananawagan ako sa mga nabati ko na sana ay bumili kayo ng copy. Hehe!

Cut scene:

Ahm, sa From Saturn With Love palang, ini-introduce ko na dapat ang love team nila. Pero that time, takot na takot pa kong lumagpas sa 24k word count kaya binura ko ang scene nila. Ganito ung pagkakatanda kong scene nila do'n:

Jupy's POV:

"Will you please stop meddling with my sister's affair, Firah? Leave Saturn alone." Narinig niyang kunot-noong babala ng Kuya Uranus niya kay Firah.

Napangiti siya. Kahit hindi showy ang kuya niya, mahal talaga siya nito. Dapat lang dahil siya lang ang nag-iisa nitong kapatid.

Sige, Kuya. Pagalitan mo pa si Firah.

"What? Wala akong ginagawang masama, Uranus. Saturn and I are just going out. It's not like we're getting married," kaswal na sagot ni Firah.

Bumuga ng hangin ang kapatid niya. "You're bored again, kaya pati si Saturn, pinaglalaruan mo."

Firah smiled seductively and pulled her brother's necktie. Dahil sa ginawa nito ay nagkalapit ang mukha ng dalawa. "I'll break up with Saturn, kung ikaw ang magiging kapalit niya."

"What do you mean?"

 "Go out with me."

Matagal bago sumagot si Uranus. "Fine. I will go out with you."

Nagulat siya. Hindi naman nakikipag-date ang kuya niya dahil workaholic ito, lalo pa ngayong nasa krisis ang kompanya nila. Gano'n ba siya nito kamahal?  O may iba itong binabalak?

Binitawan ni Firah ang necktie ni Uranus. "Joke lang, Uranus. Masyado ka namang seryoso," tatawa-tawang wika nito saka iniwan ang kapatid niya.

Pag-alis ni Firah ay saka niya nilapitan ang kapatid niya. "Kuya, what was that about? Gusto mo ba si Firah?"

Nanatiling nakatingin si Uranus sa daang nilabasan ni Firah. Hanggang sa sumilay ang ngiti sa mga labi nito. "I like being seduced by her."

Nalaglag ang panga niya. She didn't know her brother was a little perv!

Konting trivia about this book:
-Bago ko pa man din gawan ng story sina Storm, tapos ko na ang plot ng From Uraus With A Flying Book, katulad nga ng nabanggit ko sa first page. Pero nagtext sa'kin nun ang editor ko na gawan ko raw ng story sina Storm at Rain, kaya sila ang inuna ko.

-Sinulat ko ito after kong isulat ang Hotness Overload. Ngarag ako nung May - my birth month. Sulit naman dahil bago ako mag-birthday, na-approve sila ng sabay-sabay. Banzai!

-Ay, ni-revise ko ito ng konti kasi may pinatanggal sa'kin ang editor ko. Ung implication ng love scene. Which is fine kasi mas gumanda nga ang story. Kaya wholesome na uli siya after ng revision. Haha!

-Bale, sa tingin ko, ito na ang may pinakamaraming kissing scene sa mga sinulat ko so far. Para sa'kin, SA AKIN lang, ha? Hindi siya pa-tweetums kasi may mga "slightly hot scenes." Natatawa ako. Eh sa hot scene na un para sa'kin, eh. Haha. Ang babaw ko talaga. Pero PG13 pa rin ito. LOL.

-I think may mga scene na nangse-seduce sila pareho? Kayo na lang mag-decide kung sino ang mas magaling mag-seduce kina Uranus at Firah. Hehe!

Uranus' character:
In the flashback, he was twenty four years old. In the present story, he was thirty.

No'n pa man, sinasabi ko na na between sa tatlo (Saturn, Storm, Uranus) ay si Uranus na talaga ang pinaka-bet ko. Kasi siguro siya ang pinaka-nice guy... na mejo flirt. Eh siya naman kasi ang pinakamatanda kaya siguro okay lang kung mejo matured siya mag-isip.

Nagsisisi lang ako at hindi ko gaanong na-introduce ng maayos ang character niya sa From Saturn With Love. Hindi ko naman kasi in-e-expect na sisipagin akong gawin ang story niya. Pero hindi ko matiis na hindi siya isulat.

Siya ang big brother ng lahat. He's a nice guy, pero may "wild side" din siya. Ahm, basta. Siya ang pinakadakila sa tatlo.

Firah's character:
In the flashback, Firah was eighteen years old. In the present story, she was twenty four.

Sa totoo lang, hindi ko alam kung pa'no i-pronounce ang pangalan niya. LOL. Minsan, FIRE-A. Minsan naman, FEAR-A. Pero ang pinagbasehan ko ng name niya ay ang "fire." Kaya siguro FIRE-A ang tamang pagbigkas, though sanay na ko sa FEAR-A.

Alam kong flirt and dating niya sa From Saturn With Love, at may iilan ding nainis sa character niya no'n because she served as the villain in the story. Lalo lang naging "masama" ang reputation niya sa From Storm With Chocolate Kisses dahil sa mga kalokohan niya. Sinadya kong gawing playful ang character niya.

Pero people, she's really nice. Itanong niyo pa kay Uranus. Haha.

What to look forward about this book:
-Kung sina Saturn at Jupy ay "planet duo", at sina Storm at Rain naman ay "weather lovers," malalaman na natin dito kung ano ang tawag sa love team nina Uranus at Firah, though I admit it's a little bit lame.

-Firah's past, and the reason why this book is entitled "From Uranus With A Flying Book."

-Updates about S&J and S&R's love stories. Yep, I made sure na marami silang exposure dito.

-And lastly, I have a surprise sa mga readers-friends na sumabaybay sa tatlong kuwento sa ending ng nobelang ito. Hindi ko alam kung masu-surprise kayo pero para sa'kin, surprise ko na un sa inyo. Hehe.

Please grab a copy of From Uranus With A Flying Book!
Arigatou gozaimasu, minna-san!

-Luna King

Naiiyak ako T^T

*hugot ng malalim na hininga*

Nagagalit ako sa sarili ko ngayon. I'm disappointed in myself, too. May usapan kami ng mga kaibigan kong magkikita kanina, pero anong ginawa ko? Nakatulog ako all day! Nang magising ako nang alas-nuebe ng gabi, saka ko lang nabasa ang mga text nila at post sa group namin sa FB.

And because I just woke up, agad uminit ang ulo ko sa mga post nila. Bigla rin kasi akong na-guilty at na-pressure. They weren't directly putting the blame on me as to why our barkada date was cancelled, pero nararamdaman kong nadismaya sila sa'kin. And they even used exclamation points! Imagine the pressure I've felt. Parang hindi ako makahinga. I was mad at them, too. So angrily, I typed the words "Alam niyo namang hindi ako naglo-load. Kung gusto niyong magkita-kita, eh di sana tumuloy na kayo kanina. Bakit kailangan pa ko?" But I changed my mind. I would have probably hurt them if I sent that rude message. So in the end, I just went back to sleep.

I can't believe it! I just went back to sleep without even offering an apology! But I was too scared I didn't know what to say to them. It wasn't that easy to apologize and I was mad that time so I had chosen not say anything na lang, which I know was wrong. Gusto kong bumawi sa kanila, but I can't promise them AGAIN na makikipagkita ako sa kanila, because seriously, pressured din ako sa sinusulat ko.

For four days, I did nothing but read manga and watch anime. Last night ko lang na-realize that I have only so little time left before the second semester starts, and I still need to finish three manuscripts that my editor has been waiting for. Hiyang-hiya na ko sa kanya because when I went to the office last time, ang bungad niya sa'kin ay "Wala na bang kasunod?" Dang, one month akong hindi nagpasa ng sequel sa kanya! Nakakahiya! Kaya ngayon, hinahadali ko ang sarili ko.

It was all my fault, I know. I really feel pressured. I'm depressed. I'm sad. So sad I'm crying right now. I hope everything would be alright soon.

I need to apologize. God, give me courage.

-Can I really call myself a friend?

Pureness!

-Thanks to my friend, Tyra, I discovered another sweet manga. I just so love the story and the characters. They are very pure, innocent and completely loveable. Ah... whenever I read a very cute story, I will get a warm feeling inside. All I can think of is "So cute!".

I write what I want to read. Kaya siguro puro pa-tweetums ang sinusulat ko. Pero hindi lang basta ang pagpapakilig ang goal ko. Gusto ko ring maramdaman ng reader `yong kakaibang init sa puso nila kapag nabasa nila ang story ko, gaya ng nangyayari sa'kin kapag nakakabasa ako ng sobrang cute at sobrang sweet na story. Gusto ko ring ma-feel nila ang kainosentihan ng story, ng mga characters. Basta, mahirap ipaliwanag.

Gusto kong humiga sa ulap at magbasa pa ng maraming, maraming cute and warm na story. :3

-Innocence At Its Best

Headache And Nice Guys

Nakakahiya man sabihin pero nahihirapan akong isulat ang nobela ko ngayon dahil playboy ang hero ko. This only proves na sobrang hilaw pa ko as a writer. Ah, hindi ko pa rin matatawag na tunay na writer ang sarili ko.

Na-realize kong lahat ng hero ho, wagas kung umibig. Hindi uso sa'kin ang hero na mysterious, maginoo pero medyo bastos, suplado at emo. Pero sila ang gustung-gusto kong binabasa at frustration kong maisulat. Ilang beses ko nang sinabing "This time, suplado ang hero ko" pero ang ending, nice guy pa rin sila.

Siguro dahil kahit fiction lang ang sinusulat ko, hindi ako naniniwalang may lalaking takot magmahal at sobrang suplado. Siguro kasi wala pa kong nami-meet na ganung klase ng lalaki. Ah, hindi. Siguro dahil sobrang adik talaga ako sa nice guys.

Hindi ko alam kung bakit adik ako sa sobrang bait na heroes, loyal at nasasaktan. Ironic, di ba? Hindi ako naniniwalang may lalaking takot magmahal at sobrang suplado, pero umaasa naman akong may sobrang loyal pang lalaki. Kung sa dalawang choices, mas madaling paniwalaan ung una.

Haaay. Ang weakness ko, simula pagkabata, ay pagkakaroon ng sipon. Kapag may sipon, sobrang lakas ng toyo ko. At natutulog lang ako buong maghapon. Hindi ko pa rin natutuwid ang ugali kong un. Kaninang umaga, para tinatanong lang ako ng mama ko kung gusto ko ng soup, ang sabi ko "Ang ingay mo, Ma!" O di ba? Ang sama ko. :|

Hindi ko talaga nakokontrol ang inis ko kapag may sipon ako. Uminom ako ng gamot at buong araw akong nakatulog, pero hindi pa rin gumaang pakiramdam ko. Pero heto ako sa harap ng computer. Kailangan ko kasing tapusin ang nobela ko this weekend dahil one month na siyang hinihintay ng editor ko.

Lintik na hero naman kasi, napakababaero talaga! Bawat scene yata may kalampungang iba't ibang babae. Haha! Hindi ako sanay kasi sa past novels ko, hero ang unang na-i-in love. Pero ngayon, playboy na nga, in denial pa sa feelings! At ang heroine naman, cold at stiff! Ang hirap magsingit ng kwelang scene kasi ma-a-out of character silang dalawa! Jusmio! Good luck talaga sa'kin!

-Sick Elyen Girl

LK's Dilemma

Hmm... Third person's voice para cute. :3

LK's novels were supposed to be stand-alone novels. Because LK thinks her side characters were boring, and they were always introduced in the most common way. Therefore, whenever her editors asked her to do sequels, she would panic, big time.

LK thinks her novels focused on the main characters only. The conversation with the side characters were very minimal, and boring, too. So it was hard for her to do sequels. The first time she was asked by her editor to do a sequel, she finished the story for more than two weeks. So she was surprised when the feedback was minor version, as in minor - she only had to change one or two lines from the story. She was happy of course, but soon, she had forgotten about that.

Then, months after LK's first novel was released, there were some people who looked for the sequel. She got pressured, big time. So when the story was released, she was damn disappointed in herself. Because she thought the first story was still better, and the sequel wasn't as interesting as the first one was.

And now, LK was going through that dilemma again. -_______-"

Fluffinees!

Kinikilig ako sa sinusulat ko! Hehe. I don't want to sound conceited, and I'm not about to boast about the story, but I can't help but write this post about how I feel about the novel I'm writing the moment. The plot was common. But I so love the characters. Para akong timang. Sabagay, ako nga talaga dapat ang nagmamahal sa mga baby ko. Hehe.

I guess I'm in love with the hero and the heroine. More than the story, I like their "chemistry". I always worry whether my "kilig scenes" would be effective or not. At lalong bihira lang ako kiligin sa mga sinusulat ko. But now, I'm feeling that "kilig" between my characters. Nyaaa! I think I just sounded so conceited! I'm sorry! I don't mean to brag about this, and please don't expect too much from this! I'm gonna elaborate so you won't get annoyed! :)

Nasabi kong "kinikilig" ako sa mga tauhan ko because they remind me how it feels like to be in love again. `Yong tipong wala nang ibang mahalaga sa'yo kundi magustuhan ka rin ng taong mahal mo. `Yong bibigya mo ng malisya lahat ng gawin niya kasi gusto mo siya. `Yong tipong binabakuran mo siya kahit hindi kayo. Siguro naaalala ko lang `yong lalaking gustung-gusto ko kaya ako nakakaramdam ng ganito. And the characters are too innocent, too cute. They are both scared to fall in love, yet, they can't stay away from each other. Parang may magnet na nagdidikit sa kanila. They are both insecure, yet, they are willing to overcome their fears to be together. Ah~ So pure!

Sabihin nang mayabang ako but the butterflies rammed against the wall of my tummy. Siguro dahil mababaw lang ako at madaling kiligin. Pero sana, kiligin din kayo kung sakaling pumasa man ang story na `to at ma-publish. If not, it could only mean I'm just a cocky girl boasting about her story. Nyaaa! Soooory! >.<

-Luna King

THANK YOU!

SALAMAT!

Simula pa lang, malaki na talaga ang pasasalamat ko sa mga taong laging nakasuporta sa pagsusulat ko. Bukod sa pamilya at mga kaibigan ko, malaki ang pasasalamat ko sa mga READERS na naging kaibigan ko na rin. You can really make or break a writer.

Ngayon ko MAS na-appreciate ang lahat ng komento, text at private message niyo. Salamat sa pagsuporta. Hindi niyo lang alam kung gaano ako nagiging kasaya kapag sinasabi niyong nagustuhan niyo ang mga nobela ko. Lalo na kapag sinasabi niyong minamahal niyo rin ang mga characters na tinuturing ko na ring mga totoong tao dahil mahal ko rin sila.

Alam kong hindi ako kagalingan na writer at marami pa kong dapat matutunan. Alam kong maraming flaws ang mga novels ko, marami pang dapat i-improve. Hindi ko gagawing excuse ang pagiging baguhan ko. Pero sisikaping mas humusay pa ko sa larangang ito.

Sabi ko hindi ako iiyak. Sabi ko hindi ko dadamdamin. Marami jan na mas mabigat pa ang pinagdadaanan kaysa sa naranasan ko. Umpisa pa nga lang `to eh. Alam ko ring marami pang darating na hater, basher, critic at bully. Alam ko rin dapat sa ganto ay dine-deadma na lang. Tinatawanan. Binabale-wala. Pero mahirap pala. Masakit pala. Nakakababa pala ng pagkatao.

Pero hindi ko matanggap na pati editor ko, napupulaan dahil sa'kin. `Yon `yong mas masakit. `Yon ang mas ikinakalungkot ko. `Yon ang ikinagagalit ko. Oo, nagagalit ako. Hindi dahil sa mga komento niya tungkol sa'kin, kundi dahil sa sinabi niya about my editor. Mahal ko ang mga editors. Sila ang naghihirap at nagtitiyaga para mapaganda ang novels ko, namin. Hindi niyo lang alam kung gaano sila katiyaga na ultimo kaliit-liitang flaw ay nakikita nila. Ang tiyaga rin nila sa pagtatama ng grammar namin. Hehe! `Wag nang mandamay ng ibang tao. Ako na lang at ang mga nobela ko.

I really kinda feel silly for crying over this. Ngayon lang uli ako umiyak ng bongga. The last time I cried THIS HARD was when I broke up with my last boyfriend (and the boy I still love until now) five years ago! Pero heto ako, naiyak dahil sa isang estrangherong ni hindi ko nga alam kung ano ang tiyak na kasarian. Wala kaming memories, hindi ko siya kilala, hindi ko siya mahal pero nadurog niya ang puso ko gamit lamang ang mga salitang `yon, sa loob ng ilang segundo.

I cried my heart out in front of my laptop, in front of my mother. My mama kept asking me why I was still crying (I've cried for more than fifteen minutes!), then, she smiled lovingly at me and said "Baby pa talaga ang anak ko." That only made me cry more. She was right. I'm still a baby. I was hurt easily. Akala ko, matapang na ko. Hindi pa pala. Ang dami-dami pa lang makakasakit sa'kin.

Siguro dahil mahal ko talaga ang pagsusulat. Pero thankful na rin ako at nangyari `to. Dahil pagkatapos kong umiyak, naramdaman kong buo pa rin ang loob ko na ipagpatuloy ang pagsusulat ko. Mainis na ang maiinis pero buhay pa rin si Luna King.

Malaking tulong sa pagpapagaang ng loob ko ang mga readers na naging friends ko na rin. Kahit sa cyber lang tayo nagkakilala, kaibigan pa rin ang turing ko sa inyo. Salamat sa lahat ng encouraging words. Kulang ang salitang "salamat" para i-describe kung gaano ako ka-thankful sa inyo. Don't worry, pag yaman ko, bibilin ko ang Japan ang angkinin natin lahat ng hot anime characters. Haha! Jowk!

"That which does not kill us makes us stronger."
-Friedrich Nietzsche
Yes, it's true. I will definitely learn something from this heartache. I'll take this as a challenge to improve myself.

PS: For my future bashers/haters/critics, `wag na kayong manlalait ng iba. Kung hindi niyo gusto ang novel ko, ako lang ang tirahin niyo, okay? Thanks!

-Luna King
(Punung-puno ng pasasalamat)

Trivia Overloaaad!

HOTNESS OVERLOAD TRILOGY:

     The origin of the characters

MIN HO JANG

     -Sa Korean superstar na si Lee Min Ho ang pinagmulan ng pangalang ito. Pero may FB friend (Carmen!) ang nagsabi sa’king si Min Ho Jang daw ay parang pinagsamang Lee Min Ho at Jang... I forgot the name. And then, nakita ko sa comment sa photo ng Sarang Hae, My Honey na may nagsabi rin na parang pinagsamang LMH at Jang-something si MHJ. Hindi po totoo un.

     -Ang totoo niyan, bukod kay Lee Min Ho, wala na kong kilalang Korean actor sa totoo nilang pangalan. (Nakakahiya!) Kaya nung nagsusulat ako, siya na lang ang naisip kong ilagay. At `yong “Jang” naman, naisip ko lang na ung yata ang isa sa mga pinaka-common na Korean surname. Hindi ko po pinagsama ang dalawang Korean actor na un. Hehe.

     -No’ng plot pa lang ang sinusulat ko, ang gusto ko sana, sobrang sungit ni Min Ho na tipong kamumuhian natin siya dahil sa ginagawa niya sa heroine. Napansin ko kasi na lahat ng hero ko so far ay puro nice guy, boy-next-door at sobrang ideal. Pero habang sinusulat ko na siya, nagugulat na lang ako at parang nagiging sweet siya. So, sa kalagitnaan, sumuko na ko. Mukhang wala talaga akong pag-asang makagawa ng supladong hero. Eh kasi naman, I love nice guys. Ahehe.

     -Engineer siya sa nobela dahil wala na kong maisip na trabaho para sa kanya. Isa pa, kung mapapansin ng ilang nakabasa sa mga books ko, hindi ako nagfo-focus sa trabaho ng mga bida. Engot kasi ako pagdating sa mga ganun. Haha.

MITCHEL KARENZ MALLARI

     -Katulad nga ng nabanggit ko sa first page ng Sarang Hae, My Honey, pinsan ko si Itchie at `yan ang totoong pangalan niya. Hindi ako usually gumagamit ng pangalan ng mga kakilala ko, pero dahil utang-na-loob ko sa kanya ang mga ideya na pumasok sa isip ko, I made an exception and used her name.

     -Ahm, ung physical characteristics ni Itchie na nabanggit sa nobela ay base talaga sa pinsan ko – maputi at... well, hindi katangusan ang ilong. Hehe! Peace! Saka “white chipmunk” talaga ang tawag namin sa kanya kasi nga maputi siya. Did you know what her reaction was after reading her story? Nakakatawa! Ang sabi niya, “Ate, hanggang sa nobela mo ba naman, pango ako?” Natawa ako ng sobra. Haha.

     -Ganyan talaga ang ugali niya sa totoong buhay. Makulit, maingay at lukring. Mahilig sumayaw, kumanta at umarte. Dahil kilalang-kilala ko ang pinagbabasehan ko ng character ng heroine, madali kong nasulat ang kuwento nila ni Min Ho.

     -Cosmetologist si Itchie dito dahil un ang gustong kunin na course ng pinsan ko pagka-graduate niya ng high school. Magaling kasing mag-make-up at mag-ayos ng buhok ang lukring na un. Siya rin ang nagturo sa’kin ng “palm tree hairstyle”. Nakuha niya un kay Honey Oh sa Playful Kiss.

SARANG HAE, MY HONEY

     -Nakakatuwa ring diretsong A ito, walang hassle. Hehe. Hindi ko rin matandaang nahirapan ako habang sinusulat ko `to. Siguro nahirapan ako sa pagde-describe ng mga damit ni Itchie kasi wala rin akong alam sa Korean fashion. Hindi ko in-e-expect na papasa ito agad dahil feeling ko, masyadong makulit ang heroine.

GREYSON CHAI

     -Ang unang pangalan na naisip ko sa character ng hero sa Wo Ai Ni, My Darling ay “Xiam” o “Gregory” yata. Gusto ko kasi, sa “G” nagsisimula o may “Grey” sa pangalan. Pero habang sinusulat ko na siya, hindi ako komportable. Napapangitan ako. Isang gabi, habang nanonood ako ng TV, nakita ko ung commercial sa concert ni Greyson Chance sa Pilipinas. Hindi ko kilala si Greyson pero na-cute-an ako sa kanya at nagustuhan ko rin ung pangalan niya. Pagkatapos no’n, narinig ko naman ung full name ni Alec Dungo ng PBB Teens at nalaman kong “Chai” ang middle name niya. At dahil crush ko si Alec NOON, ginamit ko ang Chai. Hehe. Salamat sa TV.

     -Pinagpilitan ko talaga ang magkaroon ng nice guy sa trilogy na `to. Feeling ko, mamamatay ako kapag walang nice guy. Alam kong mas preferred ng readers ang mga suplado at masungit na hero, kasi bilang mambabasa, un din ang gusto ko. Ung tipong mapag-iisip ako kung pano mapapalambot ng heroine ang mga bato nilang puso. Saka ang cute nilang ma-in love, `di ba? Pero kapag ako na ang nagsusulat, hindi ako makagawa ng kasupladuhan. Parang pilit, kaya hindi na ko nagpapaka-“trying hard” sa paggawa ng herong suplado. Hindi ko siguro forte un kaya mag-i-stick ako sa super ideal heroes katulad ni Caleb, my labs.

     -Doktor si Greyson dahil feeling ko, bagay sa mabait ang maging doktor. Haha. Naisip ko lang un nung sinulat ko na ung scene na nabaril si Suri. Para may konek. Saka ang gandang tandem ng journalist at doktor. At least, makakasiguro akong hindi mamamatay si Suri. Haha.

      -Basta, mahal ko si Greyson. Ilang ulit ko nang pinagsigawan un.

SURI RAMIREZ

     -“Cyan Ramirez” ang pangalan ni Suri nang sinusulat ko ang Sarang Hae, My Honey. Pero hindi ko feel ang pangalan na un pero tinatamad din akong palitan dahil nasa kalagitnaan na ko ng book one. Isang gabi, habang nagbabasa ako ng news sa Yahoo, putok ang balita no’n tungkol sa paghihiwalay ni Tom Cruise at ng asawa nito. Sa totoo lang, simula nang mapanood ko ang Mission Impossible, naging crush ko na si Tom Cruise. Gwapong-gwapo kasi ako sa kanya, eh. (Ung mukha lang, wag na nating isama ang “kakaiba” niyang paniniwala.) Nabasa ko sa isang article na “Suri” ang pangalan ng anak nila. Nagandahan ako kaya ginamit ko ang “Suri” at pinalitan ko na ang “Cyan.”

     -Gusto ko ung mga heroine na walang pakialam sa physcial appearance nila dahil alam nilang kahit hindi sila magsuklay ay maganda sila. Hindi naman siguro kayabangan un, ahm, confident lang siguro sila sa itsura nila. Lutang at cold ang naisip kong character noon ni Suri. Pero habang sinusulat ko na siya, naging “misteryosa” siya bigla. Hindi ko rin alam kung pa’no siya naging model. Nagkaroon siya ng sarili niyang buhay. Haha.

     -Ginawa ko siyang journalist sa kuwento dahil Journalism ang course ko. Wala lang.

WO AI NI, MY DARLING

     -Ito ang pinakamabilis na nobelang nasulat ko so far. Dalawa o tatlong araw ko lang yata sinulat `to. Kasi naman, umiyak talaga ako habang sinusulat ko `to. Hindi siya heavy drama, at alam kong kaunti lang ang naantig habang binabasa `to, pero ako, feel na feel ko ang story kasi minahal ko talaga sina Greyson at Suri. Minor revision lang `to, kaya masasabi kong hindi rin ako nahirapan sa pagsusulat nito. At natuwa ako nang sabihin ng editor kong naiyak din siya (Kahit konti. Hehe) dun sa scene na iniyakan ko rin habang sinsulat ko.

SKYLUS SAITOU

     -Hindi ko na matandaan kung saang manga ko nakuha ang pinagbasehan ko sa pangalan ni Skylus. Maganda ung manga na un, magical na tungkol sa mga witch. Ang story nun, nag-iisang witch na lang ung heroine sa panahon niya pero sinisekreto un dahil maraming tutugis sa kanya. Tapos ung hero, alchemist. Alam niyang witch ung girl. Kylus yata ung name nung hero. Eh gusto ko nang “Sky” na pangalan. Kaya ginawa kong “Skylus”. Haha. Ung “Saitou” naman, mula sa surname ng anime boyfriend number two (number one si Kyoya Hibari) ko na si Yakumo Saitou.

     -Hindi ako sigurado kung masungit ba o suplado si Skylus. Sa mga nakabasa, pakisabi naman sa’kin kung nasungitan kayo sa kanya. Hehe. Frustrated talaga akong makasulat nang hero na masungit at suplado. Hindi ko alam kung nagawa ko un kay Skylus. Magulo ang personalidad ng lalaking `to dahil nga sa mundong kinalakihan niya. Er, basta. Ayokong pag-usapan si Skylus. Haha.

     -Artista siya dahil kailangan niyang maging artista. Haha. Un kasi ang pinagmulan ng conflict, `di ba? Nahirapan ako sa pagsulat no’n dahil hindi ako sanay magsulat ng hero na sikat. Baguhan pa lamang po ako kaya natatakot pa kong umalis sa “comfort zone” ko pero ginagapang ko un. Kung alam niyo lang. Hehe.

MEIKO MALLARI

     -Sa Vocaloid ko nakuha ang pangalan ni “Meiko”. Actually, lahat ng pangalan na gusto ko sa Vocaloid, gusto kong gamitin. Kasama na ro’n sina Rin at Luka. Ung mga remaining Vocaloid names ko, ayun, for revision. Haha. Siya dapat ang gagawin kong Japanese sa story, pero nakalimutan ko un at bigla na lang siyang naging Filipina.

     -Gusto ko ang heroine na mabait at makulit. Ewan ko ba pero hindi ko masyadong gusto ang mga heroine na sobrang matigas ang ulo. Siguro dahil adik lang talaga ako sa mababait na mga bida. Ung pagiging matulungin niya, kinailangan din un sa kwento. Masasabi kong sa tatlong babae, si Meiko ang hindi nalayo sa orihinal na character niya sa isip ko. Kung ano siya sa isip ko, un ang nagawa ko sa nobela.

     -English teacher siya dahil kailangan din sa kwento. Haha! Masyadong planado ang story ng dalawang `to kaya hindi ako lumayo sa original plot ko.

AISHITERU, MY BABY

     -Napansin niyo ba? Hirap na hirap akong pag-usapan sina Meiko at Skylus. Haha. Masakit sa kalooban ang dinanas ko habang sinusulat ko ang story nila. Major revision kasi ito. Nahirapan ako ng sobrang ayusin siya kasi nung nire-revise ko siya, binura ko halos lahat ng scene kaya hindi na revise un, ulit na. Haha. Ito ang kauna-unahang manuscript na iniyakan ko sa sobrang hirap. Hindi ko alam kung bakit ako naiyak o kung bakit ako nahirapan eh simple lang naman ang story. Hay, ewan. Pero nakakataba ng puso nang sabihin ng editor kong gumanda ang story. Oo, matabang talaga ung original kaya lumuha ako ng dugo bago ko naayos ang mga scene. Kaya kapag may reader na nagsabing pinakagusto nila ang story nina Skylus, totoong naiiyak ako. Dahil alam kong sulit ang mga luha ko nang sinulat ko `to.

SUPPORTING CHARACTERS:

SEUNG-HYUN JANG

     -Min Ho’s older brother. Nakuha ko ang pangalan niya sa real name ng 3D imaginary boyfriend kong si T.O.P ng BigBang. Gusto ko sana siyang bigyan ng maraming exposure, pero feeling ko, hindi ko nagawang interesante ang character niya.

     -May naiisip akong story para sa kanya pero wala pa kong scenes na naiisip. Next year na siguro. Nung una, dapat sobrang masama ugali niya. Ewan ko ba kung paano siya naging mabait at masayahin pang kuya. Tsk, tsk.

WINDALE

     -Oh my gulay! Wala palang apleyido si Windale! Haaay. Nakuha ko ang pangalan niya sa... hindi ko na matandaan. Basta nang sinusulat ko na siya, naging Windale na lang siya bigla. Anyway, he was Suri’s guy best friend.

     -Hindi ko alam kung mahal ko si Windale o ano. Wala akong emosyong naramdaman habang sinusulat ko siya. Hindi dahil hindi ko siya gusto, kundi dahil pilit ko pa siyang iniintindi no’n. Isa rin siya sa mga iniyakan ko sa istorya. He was selfish, but I still pitied him. Maybe he had loved Suri more than Greyson did and would. But he hadn’t been given the chance to prove or show it. At hindi na kailanman. Hindi na rin natin siya makikita. Paalam, Windale.

KIEL LEGRAN

     -“Kian” ang original name ni Kiel, ang manager ni Skylus. Pero na-realize kong kapangalan pala niya ung lead vocalist na hindi ko masyadong gusto, pinalitan ko. Sa original, “Kian Gomez” siya. Pero nung ni-revise ko, naging “Kiel Legran” na. Kaya ang ending, nahilo ang editor ko. Haha. Sorry, Ma’am! Pero naayos naman namin sa text. Hihi.

     -Hindi ko yata nasabi kung ilang taon na si Kiel. Hindi ko rin mawari kung ano ang ugali niya. I wanted him to act like a scheming beast. But when I’ve read the story, he turned out to be a... er, sa totoo lang, isip-bata ang tingin ko sa character niya. May nanghingi na kay Kiel (Jozen!), hindi ko lang siguro kung magagawan ko siya ng story.

BAND-AIDS, STRAW, and DISCOUNT COUPON

     -The little cupids. <3 Sa totoo lang, ang tatlong `to ang pinakaimportanteng tauhan sa buong trilogy! Haha! Kung wala ang Band-Aid, hindi matutuwa si Min Ho kay Itchie. Walang excuse si Greyson para lapitan si Suri kung walang straw. At hindi rin magpapasalamat si Meiko kay Skylus kung hindi dahil sa discount coupon.

     But, really, it’s all thanks to... HappyChic. :)

-Luna King

Naive Little (Girl) Elyen

*Sigh*
-I'm stuck on chapter eight again.

I really, really dislike writing the conflict part. I hate making the characters fight, I hate making the heroine cry, I hate making the hero look like a jerk. I don't want them to argue, I don't want them to be apart. But they have to, otherwise, their story will be sent back at me right away.

I'm currently very attached to the story I'm writing. I finished all the "kilig scenes" in just two days, but I can't bring myself to write the conflict part and I've been wasting time for five days now.

I'm such a naive little elyen. I only look at the bright side of this world when in reality, our world is a shit wrapped in sweets and ribbons. That's the thing I can't seem to remind myself. I believe everyone is kind, I believe in true love, I believe in fairies. I refuse to face reality.

...

Er, I'm sleepy.

-The Elyen Girl Spacing Out Again

Occasional Depression Strikes Again

-Trying to please everyone is like loving someone who didn't ask you to love them, yet, you still did and even ended up giving too much. Bigay ka ng bigay, tanggap sila ng tanggap pero sa huli, hindi pa rin sila satisfied at ikaw naman, sinisisi mo ang sarili mo kung bakit hindi sila nakuntento sa binigay mo. Pero kapag nag-isip ka, malalaman mong wala ka namang kasalanan dahil kahit ano pa ang gawin mo, sa umpisa pa lang, may ekis na ang pangalan mo sa listahan nila.

*sigh*
I hate this part of me. I have the tendency to please everyone around me. I don't have the guts to stand up to anyone and I always end up playing Miss Goody-Two Shoes - always the nice girl. I'm not doing it for other people, though. I realized I'm doing it for myself and I realized I'm being a selfish bitch.

Bakit nga ba nagsisikap ang isang tao para i-please ang iba? Isa lang ang sagot na pumasok sa isip ko - I want them to acknowledge me. And that was when I realized I'm insecure. At sa insecurity na iyon, bumababa ang kumpiyansa ko sa sarili ko. Yes, it was an ugly part of me that I wanted to change badly.

I'm just an average girl. I really don't stand out. No'ng elementary nga ako, madalas ay nakakalimutan akong ilista kapag may activities. Para lang akong shadow. Basta, average lang talaga ako. Dinadaan ko lahat sa hardwork para makabawi. Average girl, average face, average family.

Pinalaki naman ako na hindi ako pine-pressure ni Mama to be on the top. Hindi ko alam kung nakabuti iyon o nakasama. Nakabuti kasi hindi ako naging trying hard sa school. Nakasama lang siguro kasi hindi ko alam kung magaling na ba ko o wala pa ring kuwenta ang mga ginagawa ko dahil wala naman akong "standard" na pagbabatayan. Hindi ako binubusog sa compliment ng Mama ko. In fact, straight to my face niyang sinabing hindi niya nagustuhan ang mga novels ko (Ung kay Caleb, at Prima lang daw ang maganda). Which was fine to me.

Pero dahil do'n, parang may maliit na apoy sa puso ko na nag-ignite to please my mother. Siyempre, naiinggit din naman ako kapag pinupuri niya `yong gawa ng ibang writer. But then again, hands down naman ako sa mga writers na `yon kaya umpisa pa lang, wala ng dapat ikainggit.

I really don't care much about what's happening around me. But like Prima Weignmann (Love, Headbutts, And Everything Nice) I want those people whom I like to like me as well. Gano'n kasi ako. Kapag na-attached ako sa isang tao, ayoko silang ma-disappoint. I don't want them to hate me nor to leave me. No matter how much I act indifferent, I'm still afraid to be abandoned. Again.

So, sa takot kong ayawan ako ng mga taong gusto ko, I always end up trying my best to please them. But it hurts. Kasi nga, wala akong kumpiyansa sa sarili ko. Minsan kasi, lutang ako. At sobrang natatakot din akong makagawa ng bagay na makakasakit sa kanila.
 
Hmm. Parang ang gulo ng post na `to.

-The Elyen Girl

I'm Happy! ^^

-Yes, the title is so laaaame. But that's how I really feel at the moment. Cloud nine, dude. Cloud nine.

I wanted to scream in joy, I wanted to let everyone know why I'm happy. But the overwhelming feeling inside my chest renders me speechless. Er, not really speechless. I feel so calm all I wanted to do is to smile, smile and smile. The world suddenly shines brighter. Once again, I'm thankful to Him.

My newly approved manuscript was the closest novel in my heart yet. No, that wasn't my love story. I must have fallen in love with the characters, and in the story itself. The plot had been running inside my head for months before I finally had the chance to gather my thoughts and write it weeks ago.

While I was writing the story, I was imagining myself as an old weaver carefully knitting a beautiful and expensive silk. I did it with so much love and care. I don't know why I love that story. I just do.

Maybe because I think the scenes and the plot itself was way too impossible to happen in real life. Maybe because my hero was way too ideal to exist in the real world. Maybe because I really have a soft spot for underdogs and second best characters.

Ah. It didn't really matter. I just felt so thankful the story was approved.

Ganito pala ang feeling kapag nasulat mo ang istoryang minahal mo ng husto. Nakakataba ng puso. Ang saya. Ito `yong feeling na gusto kong maramdaman kaya ako nagsusulat. Na pagkatapos ng lahat ng luhang iiiyak mo sa isang nobela, maiisip mong hindi mapapantayan niyon ang kaligayahan at kapanatagang maibibigay ng isang magandang istoryang pinaghirapan mong isulat.

Ahehe. Bakit ba? Para sa'kin maganda `yon, eh. Haha! Pero kung hindi niyo magustuhan, ahm, okay lang. :)

-Luna King